Als ik een euro zou krijgen voor elke deelnemer aan een assessment die dit gezegd heeft……..
Of anders de opmerking; ‘Ja, maar dit is maar een momentopname’.

En natuurlijk is dit waar. Natuurlijk hebben wij niet altijd gelijk. En natuurlijk weten wij dat we iemand in de meest ongunstige omstandigheden zien.

Je begeeft je in een onbekende omgeving, je mist inhoud en context, je staat onder druk en dan is er ook nog een paar ogen dat je de hele dag beoordeelt. Logisch dat dit iets met je doet. Maar je hebt het wel laten zien. En waar kunnen wij anders vanuit gaan dan van hetgeen jij ons laat zien?
Dus zou het misschien niet zo kunnen zijn dat je, onder bepaalde omstandigheden, iets meer belang hecht aan het volbrengen van je taak dan aan de persoon tegenover je? Of dat je toch iets liever iets voor elkaar krijgt dan dat je op zoek gaat naar een eventuele vraag achter de vraag? Zou het dus niet zo kunnen zijn dat je toch net iets meer taakgericht bent dan je dacht (en misschien wel hoopt te zijn)? Of dat je wellicht doelgerichter bent dan je van jezelf dacht en dit ten koste kan gaan van je behoefte om zaken te onderzoeken voordat je tot actie over gaat?
En is het wellicht niet veel interessanter om, in plaats van te zeggen dat je dit anders nooit doet, te onderzoeken waarom je dit vandaag dan wel hebt gedaan? En wat je hiervan kan leren. Uiteindelijk is dat toch het doel van een assessment? En bovendien; onder druk ontstaan diamanten.
Dus wat zou er voor jou nodig zijn om een assessment op deze manier in te steken?