De samenwerking goed, respect voor elkaar, sfeer plezierig... wat dán? Hoe te handelen? Is er dan nog ruimte of noodzaak voor reflectie? Absoluut! zeggen een aantal van de bestuurders met wie ik samenwerk en van wie ik de reflectiebijeenkomsten begeleid, juíst dan! Het regelmatig (twee- of driemaandelijks) reflecteren zien deze bestuurders, juist dus wanneer er geen problemen zijn, als waardevol en noodzakelijk. Hun reflectie op samenwerken, op sturen van de organisatie, het onderzoeken van andere zienswijzen, bevragen van het ‘vanzelfsprekende’ levert hen veel op.
Niet zelden immers ontwikkelen zich in die begeleide reflectietijd inzichten die van belang zijn, die anders doen kijken naar hetzelfde en die anders doen handelen. De oogst is niet het oplossen van een probleem (kan soms natuurlijk óók noodzakelijk zijn en gebeurt dan ook!), de oogst is dat mogelijke problemen niet ontstaan dan wel niet te groot kunnen worden, want in een vroeg stadium onderkend worden. De oogst is versterkte onderlinge relaties, een samenwerking die tegen een stootje kan. De ervaring leert dat er meer rust in de samenwerking komt (ieder weet dat er altijd binnenkort een plek is om de tijd te kunnen nemen), het vertrouwen vergroot wordt (door met elkaar te spreken over de achtergronden van meningen, bevraagd te worden en te vragen naar onderliggende overtuigingen), de kwaliteit van de besluitvorming vergroot wordt, en de organisatie meer eenheid en rust van bestuur ervaart.
Dus: wát als alles goed gaat in de bestuurskamer..... en je doet daar niks mee??
Wil je meer weten, of ben je geïnteresseerd in de overwegingen van bestuurders die regelmatig reflectietijd vrijmaken? Stuur even een berichtje!
